Zapraszamy na spotkanie autorskie Joanny Oparek i Macieja Meleckiego

Fundacja Kultury AFRONT i Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Olkuszu zapraszają 22 lutego (sobota), o godz. 18.00, na podwójne spotkanie autorskie, którego bohaterami będą: Joanna Oparek i Maciej Melecki. Prowadzenie: Sylwia Jaworska.

GSW BWA Olkusz, ul. Szpitalna 34

Joanna Oparek – poetka, prozaiczka, dramatopisarka, reżyserka. Opublikowała tomy poetyckie: „Po kostki w niebie”, „Czerwie”, „Berlin Porn”, „mocne skóry białe płótna” (nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia 2020), „Małe powinności” (nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia 2023), a także powieści: „Mężczyzna z kodem kreskowym”, „Jesień w Nowym Jorku”, „Loża”. Jako dramatopisarka współpracowała z Narodowym Starym Teatrem i Teatrem Nowym w Krakowie oraz z Teatrem Miejskim w Gliwicach, gdzie wyreżyserowała spektakle „Całe życie” i „Dobra rodzina”. Stworzyła także dramaty „Projekt Ameryka”, „Wężowisko”, „Obcy. Tragedia grecka” i „Osobliwość/Singularity”. Wybrane sztuki autorki ukazały się w książce „Rozczarowanie jest seryjnym mordercą”. Jej wiersze tłumaczone były na języki: angielski, czeski, hiszpański, serbski i ukraiński. Joanna Oparek jest dwukrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz stypendystką Miasta Krakowa. We współpracy z krakowską galerią Otwarta Pracownia organizuje cykliczne wydarzenia łączące sztuki wizualne i literaturę. Od 2021 roku jest członkinią Rady Programowej Nagrody Dramaturgicznej im. Tadeusza Różewicza.

Wiersze Joanny Oparek mówią same za siebie. Opowiadają swoją historię w strofach zawiesistych i osobliwie lekkich, brutalnych i szczebiotliwych, ekstatycznych i rozerotyzowanych. Czasem dwuznacznych, czasem jednoznacznych, ale zawsze dosadnych. Równocześnie poezja ta podporządkowuje sobie czytelników i czytelniczki, uwodzi i drażni, by wreszcie wydrwić nasze mieszczańskie przyzwyczajenia. (Karol Poręba, Jakub Skurtys)

Maciej Melecki (ur. w 1969 r.) – autor tomów wierszy: „Te sprawy” (1995), „Niebezpiecznie blisko” (1996), „Zimni ogrodnicy” (1999), „Przypadki i odmiany” (2001), „Bermudzkie historie” (2005), „Zawsze wszędzie indziej – wybór wierszy 1995-2005” (2008), „Przester” (2009), „Szereg zerwań” (2011), „Pola toku” (2013), „Inwersje” (2016), „Prask” (wybór wierszy, w języku czeskim – 2017), „Bezgrunt” (2019), „Trasa progu – wybór wierszy 1995-2020” (2020), „Druzgi” (2021), a także tomów prozy: „Gdzieniegdzie” (2017), „Nigdzie indziej” (2021), „Żywe mumie” (2023).

W najnowszych wierszach Macieja Meleckiego jest nader szumnie, szeleszcząco, wszystko się zacieśnia i stopniowo zaciska niczym pętla na szyi (podmiotu?). Obrazy, które wyłaniają się z poszczególnych linijek, mają swoje odbicia, lecz bynajmniej nie są to odbicia rzeczywiste, „pełne”, raczej kierują odbiorcę w stronę przestrzeni trójwymiarowej, wielce komparatystycznej, w której każde następujące ujęcie ma swoje „przeciwujęcie”. To mocno klaustrofobiczna poezja, sugerująca, że są stany, sytuacje, z których naprawdę trudno znaleźć oczywiste i racjonalne wyjście. (Tomasz Hrynacz)